زنجبیل، این ریشه طلایی و معطر، از دیرباز جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ‌های سنتی جهان داشته است. به‌عنوان یک ماده غذایی و دارویی، زنجبیل نه تنها طعمی منحصربه‌فرد به غذاها می‌بخشد، بلکه خواص درمانی شگفت‌انگیزی نیز دارد. از تسکین مشکلات گوارشی و کاهش حالت تهوع تا تقویت سیستم ایمنی و خواص ضدالتهابی، زنجبیل به‌عنوان یک داروی طبیعی شناخته می‌شود. اما آیا همه می‌توانند از این فواید بهره‌مند شوند؟ مسلماً این ماده ارزشمند در صورت مصرف درست، برای اکثر افراد منافع زیادی در بر خواهد داشت اما بمانند هر ماده دیگری، مصرف زنجبیل هم ممکن است برای عده‌ای معدود، دارای ممنوعیت و یا توام با ملاحظاتی باشد. بنابراین، این سوال مطرح می‌شود که چه کسانی نباید زنجبیل بخورند و یا در صورت مصرف، چه تمهیدات و احتیاطاتی را مراعات نمایند؟ این مقاله بر آن است تا ضمن بررسی کلی خواص بی‌نظیر زنجبیل، روی این موضوع متمرکز شود که مصرف زنجبیل برای چه گروه‌هایی مخاطره‌آمیز است و این گروه‌ها چگونه می‌توانند از خواص این ماده ارزشمند خوراکی بهره‌مند شوند.
با هم بخوانیم: خواص زنجبیل و عسل برای مردان
فواید زنجبیل برای سلامتی
پیش از پرداختن به اینکه چه کسانی نباید زنجبیل بخورند، بد نیست اشاره‌ای اجمالی به منافع این ماده ارزشمند طبیعی بنمائیم. عمده‌ترین خواص زنجبیل را می‌توان در چند محور زیر دسته‌بندی کرد:
1. بهبود هضم و کاهش حالت تهوع
زنجبیل به‌عنوان یک درمان طبیعی و مؤثر برای مشکلات گوارشی، راهکاری شناخته شده است. ترکیبات فعال آن از قبیل جینجرول و شوگاول به تحریک ترشح آنزیم‌های گوارشی کمک می‌کنند و جذب مواد مغذی را بهبود می‌بخشند. زنجبیل این قابلیت را دارد تا حالت تهوع ناشی از بارداری، شیمی‌درمانی یا حرکت (سفر دریائی، اتوبوس و …) را کاهش دهد. همچنین، زنجبیل باعث تسکین نفخ، سوءهاضمه و سایر مشکلات گوارشی نیز می‌شود. مصرف زنجبیل به صورت چای، مکمل یا حتی به شکل تازه منجر به بهبود عملکرد دستگاه گوارش و کاهش ناراحتی‌های معده می‌گردد. علاوه بر این، زنجبیل با افزایش حرکات روده، به رفع یبوست و بهبود عملکرد کلی سیستم گوارشی کمک می‌کند. این گیاه همچنین قادر به کاهش التهاب در دستگاه گوارش و بهبود سلامت روده‌ها می‌باشد. برای بهره‌مندی از فواید زنجبیل، می‌توان آن را به صورت روزانه در رژیم غذایی گنجانده یا به عنوان یک درمان موقت برای مشکلات گوارشی استفاده کرد.
2. خواص ضدالتهابی و تسکین درد
زنجبیل به دلیل ترکیبات ضدالتهابی قوی خود، برای کاهش التهاب و درد در بیماری‌هایی مانند آرتریت، دردهای عضلانی و سایر شرایط التهابی بسیار مفید است. جینجرول، ماده‌ی فعال اصلی زنجبیل، با مهار مسیرهای التهابی در بدن، مانند مهار تولید سیتوکین‌های التهابی و کاهش فعالیت آنزیم‌های مرتبط با التهاب، عمل می‌کند. این خاصیت باعث می‌شود تا زنجبیل به‌عنوان یک مسکن طبیعی برای دردهای مزمن و حاد مورد استفاده قرار گیرد. مصرف منظم زنجبیل سبب کاهش درد مفاصل، بهبود تحرک و کاهش سفتی در افراد مبتلا به آرتروز می‌شود. علاوه بر این، زنجبیل می‌تواند به تسکین دردهای ناشی از التهاب عضلات و بافت‌های نرم پس از ورزش یا آسیب‌های فیزیکی کمک کند. مطالعات نشان می‌دهند که مصرف زنجبیل به صورت چای، مکمل یا حتی به شکل موضعی (مانند روغن زنجبیل) تأثیرات ضدالتهابی و تسکین‌دهنده درد را به همراه دارد. این گیاه همچنین باعث کاهش علائم التهابی در بیماری‌های خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی نیز می‌شود.
3. تقویت سیستم ایمنی و مبارزه با عفونت‌ها
زنجبیل به دلیل خواص ضدباکتریایی، ضدویروسی و ضدالتهابی خود، در تقویت سیستم ایمنی هم نقش مهمی ایفا می‌نماید. این ماده قادر به مبارزه با عفونت‌های باکتریایی و ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا و حتی برخی عفونت‌های گوارشی می‌باشد. ترکیبات فعال زنجبیل با مهار رشد باکتری‌ها و ویروس‌ها، موجب کاهش شدت و مدت بیماری‌های عفونی می‌شوند. زنجبیل با افزایش تولید گلبول‌های سفید و تقویت فعالیت سلول‌های ایمنی، دفاع بدن را در برابر بیماری‌ها بهبود می‌بخشد. مصرف منظم زنجبیل در فصل سرما امکان پیشگیری از بیماری‌های عفونی و تقویت سلامت کلی بدن را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، زنجبیل با کاهش التهاب و تسکین علائم بیماری‌هایی مانند گلودرد و سرفه، نقش تسکین‌دهنده نیز دارد. برای بهره‌مندی بیشتر از این خواص، می‌توان زنجبیل را به صورت چای، مکمل یا حتی به شکل تازه در رژیم غذایی گنجاند. این گیاه به عنوان یک درمان مکمل در کنار داروهای معمول برای بهبود سریع‌تر عفونت‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر این متن را بخوانید: تاثیر کورکومین در بدنسازی
4. تأثیرات مثبت بر سلامت قلب و عروق
زنجبیل با خواص بی‌نظیر خود نقش مهمی در بهبود سلامت قلب و عروق ایفا می‌کند. این ماده با کاهش سطح کلسترول بد (LDL) و افزایش کلسترول خوب (HDL)، باعث تنظیم چربی‌های خون شده و از تشکیل پلاک‌های چربی در دیواره‌ی رگ‌ها جلوگیری می‌کند. همچنین، زنجبیل با گشاد کردن رگ‌های خونی و کاهش فشار خون، موجب بهبود گردش خون و کاهش بار کاری قلب می‌گردد. ترکیبات فعال زنجبیل، از تشکیل لخته‌های خونی جلوگیری کرده و خطر بروز سکته‌های قلبی و مغزی را کاهش می‌دهند. این ویژگی‌ها باعث می‌شوند تا زنجبیل به‌عنوان یک ماده مفید برای پیشگیری و مدیریت بیماری‌های قلبی و عروقی شناخته شود. مصرف منظم زنجبیل می‌تواند به کاهش التهاب در رگ‌ها، بهبود عملکرد اندوتلیوم (لایه‌ی داخلی رگ‌ها) و افزایش انعطاف‌پذیری شریان‌ها کمک کند.
محدودیت‌ها و مضرات زنجبیل(چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
در این بخش از مقاله، مشخصاً به این سوال که چه کسانی نباید زنجبیل بخوردند، پرداخته خواهد شد. البته بهتر است اینگونه تصریح شود که خوردن زنجبیل برای چه کسانی مخاطره‌آمیز یا توام با محدودیت‌هایی است؟ این افراد بطور عمده در پنج گروه قابل دسته‌بندی هستند:
۱. افراد مبتلا به اختلالات خونریزی‌دهنده(چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
بخش اول: مخاطرات
ترکیبات زنجبیل، به ویژه جینجرول، با تأثیر بر سیستم انعقاد خون، خطرات جدی برای افراد مبتلا به اختلالات خونریزی یا مصرف‌کنندگان داروهای رقیق‌کننده خون (مانند وارفارین و هپارین) ایجاد می‌کند. این ماده با مهار عملکرد پلاکت‌ها و کاهش تولید فاکتورهای انعقادی کلیدی مانند فاکتور VII و X، فرآیند طبیعی لخته شدن را مختل می‌سازد. حتی مصرف مقادیر کم زنجبیل در غذاها یا نوشیدنی‌ها ممکن است منجر به عوارضی مانند خونریزی طولانی پس از جراحی‌های ساده، تشدید خونریزی مفصلی در بیماران هموفیلی، یا افزایش خطر خون‌دماغ شود. مطالعات نشان می‌دهند مصرف بیش از ۴ گرم زنجبیل خشک در روز می‌تواند اثرات ضد انعقادی قابل توجهی داشته باشد. ترکیب زنجبیل با مواد ضد لخته دیگری چون سیر، امگا-۳، یا آسپرین این خطر را حتی تا سه برابر نیز افزایش می‌دهد. بنابراین، این قبیل افراد باید از مصرف خودسرانه مکمل‌های زنجبیل بدون نظارت پزشک خودداری کنند.
بخش دوم: راهکارهای مدیریتی و جایگزین‌ها
برای کاهش خطرات ناشی از زنجبیل، مشاوره با پزشک متخصص پیش از مصرف هرگونه محصول حاوی زنجبیل (حتی به شکل چای، ادویه یا مکمل) ضروری است. در صورت مصرف زنجبیل با مجوز پزشک، بیماران حتما باید سطح انعقاد خون (INR) را هر ۱-۲ هفته با آزمایش خون کنترل کنند تا از تعادل داروهای رقیق‌کننده خون اطمینان حاصل شود. همچنین، قطع مصرف زنجبیل حداقل ۱۴ روز قبل از جراحی‌های برنامه‌ریزی شده برای جلوگیری از خونریزی‌های غیرقابل کنترل الزامی است.
به عنوان جایگزین‌های ایمن‌تر، زردچوبه با دوز کنترل‌شده (کمتر از ۳ گرم روزانه) زیر نظر پزشک، نعناع برای مشکلات گوارشی، و بابونه برای اثرات ضدالتهابی توصیه می‌شود. این گیاهان تأثیر قابل توجهی بر سیستم انعقادی ندارند. به این نکته توجه داشته باشید که آموزش بیماران برای شناسایی علائم هشداردهنده مانند استفراغ خونی، مدفوع سیاه (ملنا)، یا کبودی‌های خودبه‌خودی در نواحی مختلف بدن بسیار حیاتی است. در صورت مصرف همزمان سایر مواد ضد انعقاد (مثل سیر یا جینکو بیلوبا)، تنظیم دوز داروها با هماهنگی تیم پزشکی ضرورت دارد.
۲. بیماران دیابتی(چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
بخش اول: مخاطرات
زنجبیل با وجود خواص ضدالتهابی، ممکن است برای بیماران دیابتی به ویژه افرادی که از انسولین یا داروهای کاهنده قند خون (مانند متفورمین) استفاده می‌کنند، خطرناک باشد. ترکیبات فعالی مانند جینجرول و شوگاول در زنجبیل، با افزایش حساسیت به انسولین و مهار آنزیم‌های گوارشی مرتبط با تجزیه کربوهیدرات‌ها، ممکن است باعث هیپوگلیسمی (قند خون پایین) شوند. مطالعات نشان می‌دهند مصرف روزانه بیش از ۲-۳ گرم زنجبیل خشک می‌تواند سطح HbA1c را تا ۱۰٪ کاهش دهد که این تغییر برای بیماران تحت درمان دارویی خطرناک است. همچنین، زنجبیل ممکن است با داروهای ضد دیابت تداخل ایجاد کرده و عوارضی مانند سرگیجه، تعریق سرد، یا لرزش را تشدید کند. بیماران دیابتی با نوروپاتی یا مشکلات گوارشی نیز باید مراقب باشند، زیرا زنجبیل می‌تواند تحریک معده را افزایش دهد.
بخش دوم: راهکارهای مدیریتی و جایگزین‌ها
بیماران دیابتی باید برای مدیریت مصرف زنجبیل و جلوگیری از عوارض ناخواسته، چندین راهکار مدیریتی را در نظر داشته باشند. مشاوره با پزشک پیش از مصرف زنجبیل، حتی در چای یا غذاها، ضروری است تا دوز داروها به‌درستی تنظیم شود. همچنین، پایش منظم قند خون، به ویژه اندازه‌گیری آن حداقل سه بار در هفته پس از شروع مصرف زنجبیل، اهمیت دارد. به عنوان جایگزین‌های ایمن، استفاده از دارچین (با دوز زیر ۱ گرم روزانه)، شنبلیله یا برگ گزنه که تأثیرات ملایم‌تری بر قند خون دارند، توصیه می‌شود. بیماران باید حداقل ۷ روز پیش از هر گونه اقدام پزشکی، مصرف زنجبیل را قطع کنند تا از خطر هیپوگلیسمی جلوگیری شود. همچنین، آموزش بیماران در خصوص شناسایی علائم هیپوگلیسمی مانند تاری دید، لرزش دست‌ها یا گیجی و همراه داشتن همیشگی قرص گلوکز از دیگر نکات مهم در این زمینه است.
۳. افراد با فشار خون پایین یا بالا (چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
بخش اول: مخاطرات
زنجبیل از طریق مهار کانال‌های کلسیمی و گشادکنندگی عروق، ممکن است فشار خون را کاهش دهد. این اثر برای افراد مبتلا به فشار خون بالا (هایپرتنشن) می‌تواند مفید باشد، اما در بیماران با فشار خون پایین (هایپوتنشن) یا افرادی که داروهای ضد فشار خون (مانند آملودیپین یا لوزارتان) مصرف می‌کنند، خطر افت شدید فشار خون (هایپوتنشن علامت‌دار) را افزایش دهد. مطالعات حیوانی نشان می‌دهند مصرف بیش از ۵ گرم زنجبیل تازه روزانه می‌تواند فشار سیستولیک را تا ۱۵ mmHg کاهش دهد. همچنین، زنجبیل ممکن است با داروهای ادرارآور (مثل فوروزماید) تداخل ایجاد کرده و تعادل الکترولیت‌ها را مختل کند. بیماران با سابقه سرگیجه، سنکوپ، یا نارسایی کلیوی نیاز به احتیاط ویژه دارند.
بخش دوم: راهکارهای مدیریتی و هشدارها
افراد مبتلا به فشار خون بالا یا پایین باید در مصرف زنجبیل دقت ویژه‌ای داشته باشند. در صورت مصرف زنجبیل توسط این افراد، چند راهکار مدیریتی باید رعایت گردد. نخستین اقدام، پایش منظم فشار خون است. اندازه‌گیری روزانه قبل و بعد از مصرف زنجبیل، به‌ویژه در فرم مکمل، می‌تواند به کنترل نوسانات فشار خون کمک کند. همچنین، مشورت با پزشک برای تنظیم دوز داروهای ضد فشار خون در صورت مصرف همزمان زنجبیل ضروری است تا از خطر افت شدید فشار خون جلوگیری شود. به عنوان جایگزین‌های ایمن‌تر، می‌توان به گیاهانی با اثرات تعدیل‌شده مانند رازیانه یا گل گاوزبان اشاره کرد که البته آنها نیز باید تحت نظر پزشک مصرف شوند. این قبیل بیماران باید حداقل ۱۰ روز پیش از هرگونه عمل جراحی، مصرف زنجبیل را قطع کنند تا از بروز نوسانات فشار خون پرهیز شود.
در نهایت، آموزش بیماران برای شناسایی علائم هایپوتنشن، نظیر سیاهی رفتن چشم، تنگی نفس و ضربان سریع قلب ، از دیگر نکات حائز اهمیت در مدیریت مصرف زنجبیل به شمار می‌آید.
۴. مصرف زنجبیل در بارداری(چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
بخش اول: مخاطرات
زنجبیل به دلیل خاصیت ضد تهوعی، اغلب برای کاهش استفراغ بارداری توصیه می‌شود، اما مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی نیاز به احتیاط جدی دارد. خطرات احتمالی زنجبیل در دوران بارداری و شیردهی شامل موارد زیر می‌گردد:
- خطر سقط جنین: ترکیباتی مانند شوگاول در زنجبیل ممکن است با تحریک انقباضات رحمی، به ویژه در سه ماهه اول بارداری، خطر سقط را افزایش دهد. مطالعات حیوانی نشان می‌دهند که دوزهای بالای زنجبیل احتمال خونریزی جفتی را افزایش می‌دهد.
- تداخل با داروهای ضد انعقاد: زنجبیل با مهار تجمع پلاکت‌ها، ممکن است اثر داروهایی مانند هپارین یا وارفارین را تشدید کند و خطر خونریزی در زایمان یا سزارین را افزایش دهد.
- تأثیر بر شیردهی: داده‌های علمی درباره انتقال ترکیبات زنجبیل به شیر مادر محدود است، اما گزارش‌های موردی از بی‌قراری نوزادان پس از مصرف زیاد زنجبیل توسط مادر وجود دارد.
- ناهنجاری‌های جنینی: اگرچه شواهد قطعی نیست، برخی مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط بین مصرف بیش از ۱ گرم زنجبیل خشک روزانه در ماه اول بارداری و افزایش خطر نقص لوله عصبی (NTDs) را نشان می‌دهند.
بخش دوم: راهنمای مصرف و جایگزین‌های ایمن
زنان باردار و شیرده باید در مصرف زنجبیل احتیاط ویژه‌ای داشته باشند. محدودیت دوز برای زنان باردار حائز اهمیت بسیاری است؛ حداکثر دوز مجاز زنجبیل تازه ۱ گرم یا ۲۵۰ میلی‌گرم پودر خشک در روز است که بهتر است پس از هفته دوازدهم بارداری مصرف شود. در دوران شیردهی، مصرف گهگاهی زنجبیل در غذاها بی‌خطر است، اما باید از مکمل‌ها یا دمنوش‌های غلیظ پرهیز شود. همچنین، مشورت با متخصص زنان قبل از مصرف زنجبیل، به ویژه برای زنانی که سابقه سقط یا زایمان زودرس دارند، ضروری است. این افراد باید حداقل ۲ هفته قبل از تاریخ زایمان پیش‌بینی‌شده، مصرف زنجبیل را قطع کنند.
به عنوان جایگزین‌های ایمن برای کاهش تهوع بارداری، ویتامین B6 (پیریدوکسین) تحت نظر پزشک، طب سوزنی، یا نعناع فلفلی پیشنهاد می‌شود. برای کنترل التهاب، زردچوبه با دوز کنترل‌شده می‌تواند مفید باشد، مگر در موارد سنگ کیسه صفرا. در نهایت، پایش عوارض نیز اهمیت زیادی دارد. زنان باید به علائمی مانند لکه‌بینی، انقباضات رحمی، یا تغییرات در الگوی حرکات جنین توجه کنند تا از سلامت خود و نوزادشان اطمینان حاصل کنند.
بیشتر بدانید: خواص زنجبیل برای رحم و تخمدان
۵. افراد با سابقه آلرژی به زنجبیل (چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
بخش اول: مخاطرات
زنجبیل حاوی پروتئین‌های آلرژن و ترکیبات شبه کورکومینوئیدی است که قادر به تحریک سیستم ایمنی بدن و ایجاد واکنش‌های حساسیتی هستند. این واکنش‌ها اغلب به دلیل تشابه ساختاری با گرده‌های گیاهی (مانند گرده درختان بلوط، غان و …) یا ادویه‌های دیگر رخ می‌دهد. علائم آلرژی به زنجبیل طیفی از نشانه‌های خفیف تا تهدیدکننده زندگی را شامل می‌شود: در موارد خفیف، کهیر، تورم لب‌ها یا مشکلات گوارشی مانند تهوع مشاهده می‌شود، در حالی که واکنش‌های شدید مانند آنافیلاکسی با علائم تنگی نفس، افت فشار خون و سرگیجه همراه است. حدود ۳۰-۴۰٪ از افراد مبتلا به این آلرژی، حساسیت متقاطع به گیاهان خانواده زنجبیلیان (مانند زردچوبه) یا گرده‌های خاص دارند.
بخش دوم: مدیریت و راهکارهای پیشگیرانه
تشخیص دقیق آلرژی به زنجبیل از طریق تست‌های پوستی و آزمایش خون برای شناسایی آنتی‌بادهای اختصاصی انجام می‌شود. افراد مبتلا باید از مصرف تمامی اشکال زنجبیل شامل تازه، خشک، مکمل‌ها و حتی محصولات غذایی حاوی آن (مانند سس‌ها یا شیرینی‌ها) خودداری کنند. در مواجهه با واکنش‌های خفیف، آنتی‌هیستامین‌های نسل دوم مانند لوراتادین توصیه می‌شود، اما در موارد آنافیلاکسی، تزریق فوری اپی‌نفرین ضروری است. جایگزین‌های ایمن برای طعم‌دهی شامل پودر خردل یا رازیانه است، مشروط بر اینکه حساسیت متقاطع وجود نداشته باشد.
کورکوجین پلاس
کورکوجین پلاس یک مکمل گیاهی پیشرفته است که از ترکیبات فعال زنجبیل و سایر عناصر طبیعی از قبیل کورکومین، روی، و ویتامین C با کیفیت بالا تهیه شده است. این محصول با استفاده از فناوری مدرن، خواص درمانی زنجبیل مانند جینجرول و شوگاول را به‌صورت استاندارد و ایمن در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهد. کورکوجین پلاس به‌عنوان یک راهکار طبیعی برای بهبود سلامت عمومی، به ویژه در حوزه‌های گوارش، ایمنی، کاهش التهاب، سلامت قلب و عروق، استحکام استخوان‌ها و مفاصل … طراحی شده است. فرمولاسیون منحصربه‌فرد این محصول آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای افرادی تبدیل کرده که به دنبال جایگزینی مطمئن و مؤثر برای داروهای شیمیایی هستند. کورکوجین پلاس با استانداردهای کیفی بالا تولید می‌شود و برای استفاده روزانه مناسب است.
موارد احتیاطی کورکوجین پلاس
کورکوجین پلاس با ارائه خواص ضدالتهابی، ضدتهوع و تقویت‌کننده سیستم ایمنی، به بهبود سلامت عمومی کمک می‌کند. این محصول برای افرادی که از مشکلات گوارشی، دردهای مفصلی یا ضعف سیستم ایمنی رنج می‌برند، بسیار مفید است. فرمولاسیون متعادل و استاندارد آن باعث می‌شود تا حتی افراد با شرایط خاص مانند فشار خون یا دیابت نیز بتوانند از آن بصورت ایمن استفاده کنند. با این حال، توصیه می‌شود افراد دارای سابقه اختلالات خونریزی، بیماران دیابتی تحت درمان، زنان باردار و شیرده، و کسانی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنند، پیش از استفاده از این محصول، حتماً با پزشک متخصص مشورت نمایند.
پیشنهاد می کنیم این مطلب را بخوانید: عوارض زردچوبه و کورکومین برای بدن
جمع‌بندی(چه کسانی نباید زنجبیل بخورند)
زنجبیل، این ریشه طلایی و معطر، قرن‌هاست که به‌عنوان یک ماده غذایی و دارویی پرکاربرد در فرهنگ‌های مختلف جهان شناخته می‌شود. خواص بی‌نظیر آن شامل بهبود هضم، کاهش حالت تهوع، تقویت سیستم ایمنی و خواص ضدالتهابی است. با این حال، مصرف زنجبیل برای همه افراد مناسب نیست و برخی گروه‌ها باید در استفاده از آن احتیاط کنند. مقاله در پاسخ به این پرسش که چه کسانی نباید زنجبیل بخورند، از پنج گروه نام می‌برد که یا باید از مصرف زنجبیل خودداری نمایند و یا احتیاطاتی را در ضمن مصرف آن بکار ببندند. این گروه‌ها عبارتند از؛ افراد مبتلا به اختلالات خونریزی، بیماران دیابتی تحت درمان، کسانی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنند، زنان باردار و شیرده و افرادی که دارای سابقه آلرژی به زنجبیل می‌باشند.
در انتهای این مقاله نویا ویژن، محصولی با عنوان “کورکوجین پلاس” معرفی گردید که با فرمولاسیونی مدرن و متعادل، در عین برخورداری از عصاره زنجبیل، حاوی مقادیری ویتامین C، کورکومین و روی نیز می‌باشد. این محصول به لحاظ استاندارد بودن، مخاطرات احتمالی بسیاری کمتری داشته و حتی توسط بیماران دیابتی و کسانیکه فشار خون دارند نیز قابل استفاده است. اما با اینحال و بمنظور به صفر رساندن هرگونه خطری، بهتراست که پیش از هرگونه مصرف زنجبیل با پزشک متخصص مشورت صورت گیرد.